Ieuwwwww
Momenteel kan de temperatuur in Valencia oplopen tot zo’n 42 C. Gelukkig heeft mijn verblijf een lift. Gezien mijn appartement op de zesde verdieping zit is dit zeker geen overbodige luxe. Al is deze lift op-zichzelf alles behalve luxe te noemen. Met passen en meten pas je er net aan met z’n drieën in. Het is een lift van het ouderwetse kaliber. Zo één die nog door een katrol aan de buitengevel omhoog wordt gehesen. Letterlijk een hysbakje, zoals de Zuid-Afrikanen een lift noemen.
Hoe geweldig zou het zijn als deze lift kon spreken en dat het ons in ‘geuren en kleuren’ zou kunnen vertellen wie haar gebruikers zijn, ieder met hun eigen verhaal. Maar helaas. Wat de lift wél kan, mede door de afmeting en de temperatuur, is iets vertellen over de geur van de verschillende gebRUIKERS.
In de drie weken dat ik van deze lift gebruik heb gemaakt heb ik van alles mogen ruiken. Wist je dat geurwaardering vaak cultureel bepaald is en dat het primaire doel van reuk afstoten of aantrekken is. Nou kan ik je vertellen dat ik geen van de luchten die ik daar heb geroken aantrekkelijk vond. Sommige waren te behappen maar de meeste waren toch echt ronduit smerig. Wat dacht je van de geur van een natte hond of een penetrante zweetlucht, terwijl jijzelf net fris en gedoucht uit de airco komt. Of etensluchten en dan vooral die verrotte, vergiste en gefermenteerde resten ervan in een vuilniszak. Krijg je er een ‘beeld’ bij? Nog maar niet te spreken over de ondefinieerbare vieze geuren die je neus binnendringen en in je schone goed gaan zitten.
Naast al die smerige luchten zijn er ook geuren die herinneringen oproepen. Zo heb ik het vermoeden dat er in het pand een oud dametje woont dat elke dag een flinke hoeveelheid ‘4711’ opspuit alvorens zij in de lift stapt. Het is de zelfde eau de cologne als mijn oma gebruikte.
Jammer genoeg zal het echte verhaal achter alle geuren voor ons een vraag blijven en voor de lift een weet. -by Bregje
my SITE of the story 