Al geruime tijd is het erg druk op Schiphol, de luchthaven van Amsterdam. Personeelstekorten en de drukte tijdens het vakantieseizoen zorgen voor lange wachttijden, vertragingen en er worden zelfs de nodige vluchten geschrapt. Dat is dan ook de reden dat mijn zus en ik hebben besloten om niet vanaf Schiphol naar Lissabon te vliegen maar vanaf Rotterdam AirPort. Iets omslachtig als je in Amsterdam woont, maar dat nemen wij op de koop toe.
Mijn zus pikt mij thuis op. Rond Schiphol is het beduidend drukker op de weg dan anders op dit tijdstip. Zonder al te veel oponthoud komen wij aan op Rotterdam AirPort. Alles verloopt voorspoedig.
Een half uur na opstijgen constateren de heren naast mij dat het vliegtuig onvoldoende hoogte maakt, bovendien is merkbaar dat de kist van koers verandert. Door de intercom horen wij de stem van de gezagvoerder: ‘Zoals u misschien al gemerkt heeft is zijn wij niet naar gebruikelijke hoogte gestegen. In verband met een technisch mankement zullen wij niet verder vliegen naar Lissabon maar rechtsomkeer maken naar Schiphol’.
Buiten dat ik meteen visioenen krijg van uren moeten wachten op een nieuwe vlucht, bekruipt mij vooral een akelig gevoel. Gelukkig weet de vriendelijke meneer naast mij deze angst voor een groot deel weg te nemen door mij te overspoelen met allerlei reden waarom er niks aan de hand kàn zijn.
Opnieuw klinken door de intercom de veiligheidsmaatregelen die genomen moeten worden bij een eventuele noodlanding. Is deze mededeling een standaard procedure of is er echt wat mis? De landing wordt ingezet en met groot applaus zetten de piloten de kist veilig en wel aan de grond.
Niet veel mensen kunnen zeggen dat zij met het vliegtuig van Rotterdam-Airport naar Schiphol zijn gevlogen. Wij wel, al was mij deze ervaring liever bespaard gebleven. Met een vertraging van slechts drie uur landen wij die zelfde avond nog op Lissabon AirPort. Onze vakantie kan beginnen. -by Bregje
my SITE of the story 