In het centrum van Amsterdam ligt het luxe vijf sterren hotel ‘Okura’. De prijzen voor een overnachting variëren hier tussen de €184,50 voor een simpele hotelkamer en €12.500,- voor de Imperial Suite met een oppervlakte van 485 m2. De suite bevindt zich op de 17e en 18e etage en is voorzien van twee slaapkamers, twee badkamers en een privé-bioscoop. De suite biedt naast complete privacy ook een panoramische uitzicht over de stad. Gasten kunnen genieten van de vele faciliteiten en privileges die gepaard gaan met de meest prestigieuze en luxueuze suite van de Benelux. In een hotel als deze mag je toch wel enige service en representativiteit verwachten.
Bij aankomst lukt het mij, na enige worsteling met andere oude barrels, om mijn fietst te stallen in het overvolle fietsenrek tegenover de entree van het hotel. Door de glazenpui zie ik dat er wordt gewerkt aan de hoofdingang. Het rest mij om de nooddeur te nemen die opengehouden wordt door een plastic deurstopper. Met moeite wurm ik mij door de smalle opening naar binnen. Waar is toch die piccolo die voor mij de deur openhoudt en mij de receptie wijst. Eenmaal binnen in dit prestigieuze hotel vraag ik de schoonmaker, die dichter bij mij staat dan de ‘dienstdoende’ piccolo, waar de receptie is.
Achter de balie van de receptie staat ‘Floris’. Floris ziet eruit als het prototype student medicijnen in zijn colbert met te korte mouwen. Elke sociale klasse kent zijn eigen namen. Zo is de naam Floris een echte elitenaam, ook wel NRC- of hockeynaam genoemd. Deze Floris doet zijn naam zeker eer aan, zijn uiterlijk past precies bij hem. Of Floris met zijn te korte mouwen ook in het luxe Okura past is nog maar de vraag.
Wanneer ik de dinerbon, waarvoor ik was gekomen, moet afrekenen leg ik mijn pas op het pinapparaat. Floris geeft aan dat ik niet contactloos kan betalen. Op mijn uiterst verbaasde reactie dat ik in een luxe hotel als het Okura verwacht contactloos te kunnen pinnen krijg ik terug: ‘Wij houden graag oude tradities in ere, mevrouw.’ Beetje jammer alleen dat onze Floris, met zijn tradities, niet thuis geeft op het moment dat ik een kamer wil boeken voor de prijs van 10 jaar geleden. -by bregje
my SITE of the story 