Wat was ik teleurgesteld dat juist jij, mijn hartsvriendin van vroeger, niet op de reünie van de basisschool aanwezig was. Ik had mij er zo op verheugd jou weer te zien. Vanaf de kleuterschool waren wij onafscheidelijk. Zag je jou dan zag je mij en andersom. Niet alleen op school maar ook daarbuiten. Beiden hadden wij geen andere vriendschappen, wij hadden elkaar. Na de basisschool ging ik verhuizen en scheidden onze wegen.
Wij hebben in de jaren daarna nog enkele malen contact gehad. Ondanks dat wij elkaar uit het oog verloren waren zat jij nog altijd in mijn hart. Altijd op 24 mei, jouw verjaardag, dacht ik aan jou en vroeg ik mij af hoe het met je zou gaan.
Na de reünie wist ik je e-mailadres te achterhalen. Ik zette je naam op mijn to-do list. Ik zou je in de kerstvakantie mailen.
Marieke ik had nog zo graag met jouw willen terug kijken op onze jeugd, je willen laten weten hoe belangrijk onze vriendschap voor mij was en ik had willen weten hoe het jouw verder was vergaan in het leven.
Wie had dat kunnen bedenken … ik was te laat. Een paar dagen na kerst werd je gevonden in je apartment. Net als bij je zus, had je hart het begeven. Men was jou gaan zoeken omdat je niet was komen opdagen op je werk en dat terwijl je daar altijd zo accuraat en toegewijd was.
Lieve Marieke, had ik je toen maar meteen gemaild…. -by Bregje
Mijn gedachten gaan uit naar jouw moeder, je zussen en jouw broer.
my SITE of the story 