Held op sokken

Ik lig lekker onderuit gezakt op de bank wanneer ik in mijn ooghoek een piep klein muisje omhoog zie schieten langs één van de stelen van mijn Strelitzia plant. Waarschijnlijk door mijn onverhoedse opspringen glijdt het muisje van de steel zo de plantenbak in. Daar zit het dan, met z’n kleine kraaloogjes. Althans zat het maar gewoon, dan had ik het nog best schattig gevonden. Maar niets van dat, het arme beestje rent in paniek alle kanten op in de hoop uit de pot te kunnen ontsnappen. En ik… ik schiet in de stres.

Wat dat betreft ben ik toch echt een stadsmens geworden. Vroeger, toen wij nog buiten woonden, was ik echt niet zo’n schijterd als nu. Onze katten namen regelmatig muizen mee naar binnen. Niet dat ik blij was met deze vangst, maar door de extreme angst van mijn moeder had ik geen andere keuze dan ze te vangen en terug naar buiten te zetten. Wat is er toch met mij gebeurd dat ik er nu zó van griezel? Ben ik echt zo’n held op sokken geworden?

Daar sta ik nu, als aan de grond genageld. Allerlei gedachten schieten door mijn hoofd. Hoe ga ik dit piep kleine alsmaar heen en weer rennende muisje vangen? Met een glas met een kartonnetje eronder? Het glas zou nog een optie kunnen zijn, maar hoe schuif ik in een diepe plantenbak een kartonnetje onder een glas? Zal ik snel genoeg zijn? En hoe kan ik voorkomen dat dit muisje wanneer ik wegloop niet weer opnieuw in de steel van mijn plant klimt? Ik weet het niet meer…. het enige wat ik nog kan bedenken is om vriendin Willemijn te bellen. Gelukkig is zij in de buurt en kan zij er al over enkele minuten zijn. Je kan je voorstellen dat deze minuten uren lijken te duren.

Ondertussen verplaats ik mijn plantenbak naar de deuropening van het balkon in de hoop dat wanneer het onheil vlucht het tenminste naar buiten ontsnapt. Uitkijkende naar mijn hulptroepen ijsbeer ik tussen het raam en de plantenbak. Terug bij de plantenbak zie ik tot mijn ontsteltenis het muisje niet meer. Waar is het gebleven?

De deurbel, ik snel de drie trappen af om mijn reddende engel binnen te laten. Nu maar hopen dat zij het ondier vindt en mij ervan bevrijd. Ben ik even blij dat ik met haar hond buiten mag blijven wachten. Na een tijdje komt zij naar beneden. Missie geslaagd. Het muisje was opnieuw de steel ingeklommen en was vanaf daar naar beneden gesprongen het balkon op.

Nu maar hopen dat dit kleine vriendje niet uit een al te grote familie komt. -by Bregje.