Accepteren

Ouder worden vind ik heerlijk. Dat wil zeggen dat ik het leven er een stuk gemakkelijker op vind worden. Waar ik mij eerst enorm druk kon maken om niks, leer ik steeds beter relativeren. Helaas zitten er niet alleen maar voordelen aan ouder worden.

Naast het feit dat ik met de jaren steeds gevoeliger word voor het leed van anderen, vind ik vooral de fysieke aftakeling ingewikkeld. Dan heb ik het nog niet eens over mijn reuma.

Zonder arrogant over te komen, weet ik dat ik, in vergelijking met sommige leeftijdsgenoten, er nog best goed geconserveerd uit zie. Deels is dat genetisch bepaald en deels is het onderhoud. Maar toch….

Ik heb de onhebbelijke gewoonte om mijzelf te vergelijken met hoe ik er in m’n jonge jaren uitzag. Vreselijk vind ik het dat nu de elasticiteit in mijn velletje afneemt de zwaarte kracht steeds meer de overhand neemt. Dat ik m’n taille verlies en als klap op de vuurpijl zal het ook niet al te lang meer duren voor mijn kipfiletjes mee zullen gaan zwaaien. En weet je wat ik daar nog het ergste aan vind? Dàt ik, toen ik nog strak en fit was, mij daar niet bewust van was. Het liefst zou ik alle jonge meiden op het hart willen drukken dat zij, nu zij nog jong zijn, moeten genieten en niet net als ik destijds zo onzeker moeten zijn.

Een paar jaar geleden toen het verval voor het eerst zijn intrede deed kreeg ik het advies van een tien jaar oudere collega: ‘Geniet nu, over tien jaar kijk je met weemoed terug op hoe je er nu uitziet!’

Uiteraard weet ik dat ik moet gaan accepteren dat ik ouder word met alle plus en min punten. Maar wat ik vooral weet is dat ik NU moet genieten. Het leven kan zomaar een andere wending nemen… -by Bregje