Op het moment dat ik kom aanrijden bij de fietsenstalling gaat er net een jongen in trainingspak, een pet op en daarover zijn hoody getrokken, met zijn scooter naar binnen. Ik groet hem, maar krijg niks terug. Razendsnel vorm ik een oordeel.
Wanneer ik met mijn fiets de stalling ik rij zegt de jongen op vriendelijke toon: ‘Gaat u er maar langs mevrouw’. Ik geef aan dat het moet lukken. ‘Ja toch, mevrouw!’
De jongen is net iets eerder klaar dan ik. Op weg naar naar buiten groet hij mij: ‘Fijne avond, mevrouw’ Ik kan het niet laten en groet deze vriendelijk jongen op mijn beurt met ‘Jij ook fijne avond, meneer!’ Ik hoor hem grinniken.
Met luisteren naar je intuïtie is niks mis. Oordelen zit nu eenmaal in de menselijke aard, het helpt ons bij het inschatten van situaties. Als je dat niet doet zou je volledig overgeleverd zijn aan de omstandigheden of aan anderen.
Een verkeerde inschatting maken kan altijd zolang je maar in staat bent om je oordeel bij te stellen. Ja toch? -by Bregje
my SITE of the story 